آیا 25 خرداد، ملاخور می‌شود؟

اژدها وارد می‌شود (1.5)

البته این «یک و دو‌ و نیم»ها میتونه بعدن قاطی بشه و دست‌کاری هم! چون این نوشته مثلن در دست! ویرایشه با فلسفه ی آرایش و نه پیرایش / صمد: مثل این موتور که در دست ویراژ و قیژقاژه. لیلا جان! صبر داشته باش که موُ عجله دارُم.

وقتی که ندا به ندا رسید، اژدهایی سربرکشید که جواد را بلعید و او به یکی از سران آن اژدها تبدیل گردید، چون تقصیری نداشت!

اژدها که سال پیش از خواب هزارساله چرتش! پرید و تا روپاش واسته و از گیجی‌یه خواب، درست دربیاد، خیلی طول کشیده، و به تابیری دیگر، بعد از هزاران سال درد زایمان، متولد شد و داره راه‌رفتن یاد می‌گیره، وارد می‌شود و جواد فوری جیغ و داد راه می‌اندازد.

جوادِ افعی‌خورده: 25 خرداد را، این روز حماسی را، این حماسی‌ترین مکتوب برگ برگ تاریخ ایران را ملاخور کردند و شما صدایتان درنیامد. شرم بر شما، خجالت، هوُ

ندا: عزیز بی‌عقل و اسیر پوپولیسم در این مورد! چون در مورد دیگه ممکنه عقلت برسه، پس! چرا مطلب زیر نشد به‌دردخورت؟ + عکسهای خاطره انگیز

سروناز: جواب بدید!

وقتی من و تو و موسوی و کروبی، 25 خرداد را «روز حماسه» می‌خوانیم، از 22 خرداد صرفنظر کنیم و تمام نیرو را برای تکرار این حماسه بگذاریم

و بدانیم که هر روز هر روز برنامه راه انداختن، نیروهایمان را هرز می‌دهد و جنبش را دچار فرسودگی و افسردگی می‌کند. نمی‌دونم! اگه می‌خواین یه عده این روز برن و یه عده اون روز برن و جمعیت درست جمع نشه و پخش و پلا بشه، خوب بفرمایید، هم 22 خرداد حماسه بیافرینید و هم 25 خرداد و هم روز قدس! عزیزم، حماسه که بی‌خود اسمش نشده حماسه که. در وحشت‌ناک‌ترین حکومت دینی، هر موقع یک میلیون نفر بطور تقریبن پیوسته در یک خیابان دراز، حتا در سکوت و البته مشخص باشه که به جمعیت ناراضی تعلق دارند، راه‌پیمایی کردند، اینو میشه اسمشو گذاشت حماسه.


تصور کنید که اژدهایی که هنوز انقدر عصبانی نشده و هنوز یه مقدار جوجه هست و هنوز انرژی‌یه آتش‌ازدهان‌فوت‌کردن را ندارد، به صورت آرام گرومپ گرومپ در خیابان راه می‌رود و پاس‌داران و بسیجی‌یان حفظ حاکم مطلقه، در مقابلش مورچه هایی می‌مانند که می‌خواهند گازش بگیرند و البته مورچه را نباید دست‌کم گرفت. باید مواظب این جوجه‌اژدها! باشیم و درست پرورشش دهیم که خودمان را هم شامل میشود.


و حکومت باید بفهمد که این اژدهای چندین‌پا و چندین‌سر با یک سر اصلی که هنوز افشا و تصمیم‌گیری! نشده، و عده ای میگوند سر اصلی نمیتونه داشته باشه، چون از سیستم اعصاب مرکزی اش اطلاع دارند! به‌زودی بزرگ شده و ضمن اینکه این زندان‌ها و شکنجه‌ها فقط حکم خراشی ناچیز به اعضای پرعظمت آن است، آماده‌ی بروز آتش خشم خود خواهد شد و اگر امسال نشود، سال دیگر حتمن در 25 خرداد 1390 خواهد شد که بازم بستگی به تصمیم گیری داره! و چه بهتر که تا آن روز نیامده، با مسالمت و گرفتن تضمین بخشودگی، شرش را از سر ما کم کند.


من از همه‌ی سیاسیان ایران، از همه‌ی همکاران بالاترین می‌خواهم اگر به فکر یک حماسه‌آفرینی‌یه دگر هستند، اگر به فکر آفرینش داستانی حماسی که 2000 سال دیگر هم ایرانیان به آن افتخار کنند و صفحاتش را جزو دروس مدارس کنند هستند، به جای دامن زدن به شلوغ‌بازی‌های معمول و هر روز این و هر روز اون، روز « 22 خرداد، روز شرکت در رای‌گیری» را در پیشگاه «روز 25 خرداد، روز اولین حماسه» قربانی کرده و فعلن فقط و فقط این روز را تبلیغ کنند. به نوشته و رای مثبت شما خودمان نیازمندیم! که یعنی هم من و هم شما نیازمندیم.