(قدرت زیاد و بخشش حکومتیان، قدرت کم و محاکمه‌یه ازحکومت‌بریده‌گان!)
آزادی‌خواهان آفریقای جنوبی به رهبری‌یه «ا.ن.سی» یا «کنگره‌یه ملی افریقا»، با اینکه از سال 1961، بعد از سرکوب وحشیانه‌یه حرکت‌های مسالمت‌آمیزشان، به عملیات نظامی بر علیه حکومت نژادپرست روی آوردند و حدود 25 سال به این شکل از مبارزه هم ادامه دادند، آزادی را با بخشش معامله کردند، که یعنی آنقدر شعور سیاسی داشتند تا برای زودتر به آزادی‌رسیدن و تلفات کمتر، به دشمنانشان تضمینات لازم را داده و آنها را ببخشند، (همانطور که مردم شیلی پینوشه را نه تنها مجازات نکردند، بلکه قدرتی تضمینی و مصونیت پارلمانی دادند) اما بعضی از آزادی‌خواهان ایرانی، تازه با این عدم وجود اتحاد و سازمان و رهبری‌یه درست و حسابی، نه تنها پرچم محاکمه و مجازات همه‌یه حکومتیان را برافراشته‌اند، بلکه حتا آن‌هایی را که زمانی همراه حکومتیان بوده و بعدها برعلیه آن‌هاشده و به زندان هم افتاده‌اند را می‌خواهند به دادگاه بکشانند!
آخر تو ای فیلسوف، دانشمند، دکتر و روشنفکر که در این‌جا تاریک‌فکر شده‌ای، این سیاست تو، نهایتِ نهایتِ نهایت بی‌درایتی است. آغوش ما باید برای همه‌یه از حکومت‌بریدگان باز باشد، نه اینکه با تهدید به محاکمه و مجازات، آنها را در این اقدامشان متزلزل و متوحش کنیم و فروپاشی‌یه حکومت را سخت‌تر. عین این قضیه در مورد حکومتیان هم صادق است. می‌دانیم حکومت را باید از خشم مردم ترساند، می‌دانیم حکومت اگر احساس کند که مردم هرگز دست به خشونت نخواهند زد و اگر ببیند که در درون جنبش، حتا برای آمادگی‌یه فرضی یا روز مبادایی برای قیام (که البته همه امیدواریم که پیش نیاید) هم تبلیغ نمی‌شود، با آرامش تمام، یک به یک، ترتیب آزادی‌خواهان را خواهد داد، اما وعده‌یه مجازات و وعده‌یه بخشش حکومتیان را باید بتوانیم بر دو طرف سکه‌یه سیاست حک کنیم، وگرنه آنها با اطمینان از اینکه در صورت عقب‌نشینی بلایای بزرگ و وحشتناکی بر سرشان خواهد آمد، به هیچ عقب‌نشینی‌ای تن نداده و با تمام قوا و تا نابودی خود یا جنبش دمکراتیک، دست به قتل و شکنجه و زندانی‌کردن و سرکوب مردم آزادی‌خواه خواهند زد.
آزادی‌خواهان آفریقای جنوبی به رهبری‌یه «ا.ن.سی» یا «کنگره‌یه ملی افریقا»، با اینکه از سال 1961، بعد از سرکوب وحشیانه‌یه حرکت‌های مسالمت‌آمیزشان، به عملیات نظامی بر علیه حکومت نژادپرست روی آوردند و حدود 25 سال به این شکل از مبارزه هم ادامه دادند، آزادی را با بخشش معامله کردند، که یعنی آنقدر شعور سیاسی داشتند تا برای زودتر به آزادی‌رسیدن و تلفات کمتر، به دشمنانشان تضمینات لازم را داده و آنها را ببخشند، (همانطور که مردم شیلی پینوشه را نه تنها مجازات نکردند، بلکه قدرتی تضمینی و مصونیت پارلمانی دادند) اما بعضی از آزادی‌خواهان ایرانی، تازه با این عدم وجود اتحاد و سازمان و رهبری‌یه درست و حسابی، نه تنها پرچم محاکمه و مجازات همه‌یه حکومتیان را برافراشته‌اند، بلکه حتا آن‌هایی را که زمانی همراه حکومتیان بوده و بعدها برعلیه آن‌هاشده و به زندان هم افتاده‌اند را می‌خواهند به دادگاه بکشانند!
آخر تو ای فیلسوف، دانشمند، دکتر و روشنفکر که در این‌جا تاریک‌فکر شده‌ای، این سیاست تو، نهایتِ نهایتِ نهایت بی‌درایتی است. آغوش ما باید برای همه‌یه از حکومت‌بریدگان باز باشد، نه اینکه با تهدید به محاکمه و مجازات، آنها را در این اقدامشان متزلزل و متوحش کنیم و فروپاشی‌یه حکومت را سخت‌تر. عین این قضیه در مورد حکومتیان هم صادق است. می‌دانیم حکومت را باید از خشم مردم ترساند، می‌دانیم حکومت اگر احساس کند که مردم هرگز دست به خشونت نخواهند زد و اگر ببیند که در درون جنبش، حتا برای آمادگی‌یه فرضی یا روز مبادایی برای قیام (که البته همه امیدواریم که پیش نیاید) هم تبلیغ نمی‌شود، با آرامش تمام، یک به یک، ترتیب آزادی‌خواهان را خواهد داد، اما وعده‌یه مجازات و وعده‌یه بخشش حکومتیان را باید بتوانیم بر دو طرف سکه‌یه سیاست حک کنیم، وگرنه آنها با اطمینان از اینکه در صورت عقب‌نشینی بلایای بزرگ و وحشتناکی بر سرشان خواهد آمد، به هیچ عقب‌نشینی‌ای تن نداده و با تمام قوا و تا نابودی خود یا جنبش دمکراتیک، دست به قتل و شکنجه و زندانی‌کردن و سرکوب مردم آزادی‌خواه خواهند زد.
No comments:
Post a Comment
برای فرستادن نظر و پیغام، احتیاج به دادن اسم و آدرس و کلمه رمز و قد و وزن ندارید. خودتان انتخاب کنید